5 Simple Techniques For نیلینگ
5 Simple Techniques For نیلینگ
Blog Article
این نوارها را پیش از اجرای پوشش موقت، در زیر آن‌ها قرار می‌دهند.
این روش همانند سایر روش‌های سازه نگهبان دارای مزایا و معایبی است که در ادامه و به صورت موردی به آن‌ها اشاره خواهیم کرد.
همان‌طور که گفتیم، سیستم‌های نیلینگ یا میخکوبی و روش انکراژ یا مهارکوبی، دو رویکرد متداول برای پایدارسازی در عملیات گودبرداری هستند.
سرعت پمپاژ آب از محل گود اهمیت بسیار زیادی دارد و افزایش سرعت ممکن است منجر به بیشتر شدن نشست‌ها گردد.
این نوع خاک‌ها معمولا برای سازه‌های نگهبان نیلینگ مناسب هستند، چرا که معمولا متراکم بوده، خوب دانه‌بندی شده و همراه با میزان محدودی ریزدانه هستند.
لایه‌ها و میان لایه‌هایی که در مطالعات ژئوتکنیک گزارش نشده،
در سال های بعد نیز به مرور این تکنیک در سطح جهان گسترش یافت. در ایران نیز استفاده از روش نیلینگ در سال های اخیر توسعه چشمگیری یافته و یکی از کاربردی ترین روش ها به ویژه در ساخت و ساز های شهری می باشد.
کنترل این وسیله به کمک سیستم‌های هیدرولیک و پنوماتیک یا بادی صورت گرفته که توسط کنترل پنل قابل مدیریت است.
تقلیل ضرایب اطمینان: بدون ابزاربندی و اندازه گیری های لازم، انتخاب پارامترهای طراحی بر اساس فرضیاتی صورت می گیرد که این فرضیات محافظه کارانه بوده و در نتیجه ضرایب اطمینان طرح و هزینه ها بالا خواهد بود.
روش نیلینگ در سال ۱۹۶۰ میلادی برای اولین بار مورد نیلینگ چیست بحث و بررسی قرار گرفت. این روش بر اساس روش سیستم مهاربندی و پیچ کردن سنگ ها می باشد. اولین بار این سیستم پایدارسازی برای حفر تونلی در استرالیا در سال ۱۹۶۰ به کار گرفته شد. در این تونل برای پایدارسازی از آرماتور، تزریق دوغاب سیمان و شاتکریت استفاده گردید.
هوای فشرده تولید شده توسط این دستگاه، از طریق شلنگ‌های هوا به دستگاه‌های پنوماتیک منتقل می‌گردد. حجم گاز تولید شده توسط کمپرسور به میزان حرکت رفت و برگشتی پیستون و جابجایی آن وابسته است.
مرحله پنجم: اجرای روکش موقت و لیفت ها بعدی تا تراز نهایی
با این کار یک دیواره گود که اصطلاحا سینه کار نامیده می‌شود، ایجاد می‌گردد.
در تصویر زیر گام های گودبرداری به روش نیلینگ نشان داده شده است: